Medytacja z aniołem

Medytacja

Usiądź wygodnie. Zamknij oczy. Najpierw rozluźniamy twarz, potem szyję, barki, ramiona. Rozluźniamy plecy, ręce, klatkę piersiową, brzuch. Rozluźniamy uda, łydki. Nasze ciało jest spokojne i zrelaksowane. Ten czas jest całkowicie dla ciebie. Nigdzie nie musisz iść. Nic nie musisz robić. Jesteś całkowicie bezpieczna.

Nad twoją głową pojawia się złoto – różowa kula, promieniująca ciepłym, złoto – różowym blaskiem. Światło spływając najpierw obejmuje twoją głowę, usuwając wszelkie niepotrzebne myśli. Potem obejmuje szyję, barki zdejmując z nich ciężar i napięcie. Potem płynąc w dół obejmuje twoją klatkę piersiową i plecy, pogłębiając oddech i dając poczucie bezpieczeństwa. Potem spływając obejmuje brzuch, lędźwie, podbrzusze, uda. Płynąc dalej obejmuje kolana, łydki i zamyka się na stopach. Jesteś otoczona kokonem złoto-różowego światła. Płyniesz powoli w przestrzeni.

W pewnym momencie kokon zatrzymuje się, światło rozprasza, a ty jesteś w bardzo starym lesie, mateczniku. Widzisz przed sobą przesiekę. Prowadzi ona na polanę, na której płonie ognisko. Usiądź przy nim. Przyjdzie do ciebie zwierze. Popatrz na nie. Jak wygląda? Czy czegoś nie potrzebuje? To twój duch opiekuńczy. Pogłaszcz go i poproś, by zaprowadził cię do świątyni, do twego anioła – zrobi to z radością.

Przypatrz się drodze, którą idziesz. Gdy dojdziesz do świątyni, wejdź i poproś anioła, by przybrał formę, jak najbardziej zrozumiałą dla ciebie. Podziękuj za opiekę, poproś o pomoc w ważnej dla ciebie sprawie. Zapytaj o imię. Porozmawiaj z nim. Spędź w świątyni z swoim Aniołem tyle czasu, ile potrzebujesz. Przyjmij na koniec błogosławieństwo i jeszcze raz podziękuj. Wyjdź z świątyni.

Będzie tam czekać na ciebie twoje zwierze. Wróć z nim na polanę. Zobacz, jak teraz wygląda droga.

Gdy dojdziesz – usiądź przy ognisku i rozejrzyj się dookoła. Widzisz mnóstwo drzew, ale jedno przykuje twoją uwagę. Obejrzyj je – jakie ma korzenie? Jaki pień? Jakie gałęzie? Możesz czerpać z niego siłę i harmonię. Usiądź w jego cieniu, przytul się do niego, lub zrób to, na co masz ochotę.

Tak jak ono masz korzenie – to twoja tradycja, przeszłość, podświadomość. Tak jak ono masz pień – to twoje ciało, świadomość, teraźniejszość. Ta jak ono masz koronę – to twoja przyszłość, nad-świadomość, aura. Odpocznij.

Pamiętaj, ze chociaż świat w którym jesteś, jest piękny, niemniej piękna możesz doświadczyć i stworzyć na ziemi. Znów otacza cię kokon złoto-różowego światła. Szybujesz w przestworzach wracając. W pewnym momencie kokon zatrzymuje się, a światło opuszcza twoje stopy, płynąc w górę opuszcza łydki, kolana, uda. Płynąc w górę opuszcza klatkę piersiowa, ręce, ramiona, plecy. Płynąc w górę opuszcza barki, odsłania szyję i głowę. Nad twoją głową jeszcze przez chwilę jest złoto-różowa kula, która powoli odpływa. Wracamy.

Izabela Gruchalska